Huid allergie

Huid en allergie

Grasallergie:

Dit is waarschijnlijk de meest voorkomende allergie bij de Am Staff. De symptomen zijn kleine rode plekjes, meestal op de buik en in de oksels van de hond. Het is een seizoensgebonden probleem (meestal in het voorjaar). De meeste Am Staff’s groeien hier vanzelf over heen zodra ze genoeg weerstand hebben opgebouwd. De hond zal er zelf ook weinig tot geen last van ondervinden. Agressieve behandelingen met bijvoorbeeld antibiotica of cortisonen doen naar onze mening meer kwaad dan goed. Alleen bij ernstige gevallen is het nodig om in te grijpen met medicamenten.

 

Voedselallergie of  voedsel intolerantie:

Voedselallergie of voedselintolerantie is als een hond overgevoelig is voor een bepaald ingrediënt in de voeding. In de meeste gevallen is dit een bepaald eiwit zoals rund, kip of tarwegluten.
Vaak worden deze termen door elkaar gebruikt maar ondanks dat de klachten gelijk kunnen zijn gaat het om twee verschillende aandoeningen.

Voedselallergie:

Bij een voedselallergie vertoont het lichaam een overgevoeligheidsreactie waarbij het immuunsysteem wordt geactiveerd. Hierbij kan histamine vrijkomen dat de verschijnselen van een allergie veroorzaakt.

Voedselintolerantie:

Bij voedselintolerantie vertoont het lichaam verschijnselen van een overgevoeligheid, echter wordt hierbij niet het immuunsysteem betrokken. Bij een intolerantie gaat het vaak om meerdere, vage symptomen, terwijl de verschijnselen bij een allergie meestal direct en duidelijk zijn.

Hypo-allergeen voer

Hypo-allergeen voer kan een eerste stap in de behandeling zijn, maar dit voer elimineert niet de granen en mais. In dit voer zijn de eiwitten kunstmatig kapot gemaakt waardoor het lichaam van de hond deze niet meer herkent. Het gevaar van deze methode is dat deze eiwitten door deze eigenschap als vrije radicalen door het lichaam heen reizen, en daardoor een verhoogde kans op tumoren kunnen geven.

Eliminatiedieet

Een andere stap is het het eliminatiedieet, dit  is een testdieet dat enkel voedingsmiddelen bevat die de hond nog nooit eerder heeft gehad om zo de kans op een allergische reactie zo klein mogelijk te maken. Een eliminatiedieet op basis van één eiwitbron (en evt. één koolhydraatbron) is de meest betrouwbare methode om een voedselallergie vast te stellen omdat de kans dan zo klein mogelijk wordt gemaakt dat de hond ergens op reageert. Bij het geven van een eliminatiedieet zijn er twee mogelijkheden, een zelf bereid voer of een commercieel hypo-allergeen voer.

Voordat de behandeling met het eliminatiedieet gestart wordt moeten eerst de secundaire infecties behandeld worden. Indien men dit niet doet is het moeilijker om een positieve reactie op het dieet waar te nemen. Tijdens het volgen van dit dieet mag de hond absoluut niets anders eten dan deze voeding. Wanneer de klachten na afloop van dit dieet significant zijn verbeterd of zelfs zijn verdwenen kan men gaan ‘provoceren’. Dit betekent dat langzaam telkens 1 enkelvoudig ingrediënt aan het menu van de hond wordt toegevoegd (daarbij goed schriftelijk bijhouden wat de hond wanneer heeft gehad!) en kijken of de klachten terugkomen.

 

Demodex:

Waarschijnlijk is 100% van de honden geïnfecteerd met deze mijt welke zich in de huid bevindt. Het overgrote deel van de honden heeft geen klachten, maar als een hond wel klachten heeft, dan kan zich dit in twee vormen presenteren: Lokaal of gegeneraliseerd.

Demodex wordt overgebracht van de moeder naar pups in de eerste dagen na de geboorte. Hier is intensief lichamelijk contact voor nodig. De klachten bij jonge honden zie je dan ook vaak op de plekken waar de pup het meest contact heeft met de moeder wanneer deze melk drinkt: rondom de bek, rondom de ogen en de bovenkant van de pootjes, met name de voorpoten.

Lokale Demodex

Bij lokale Demodex zien we meestal  de symptomen voor het eerst als de hond jonger dan 1- 1.5 jaar is. Het meest komt het voor bij pups van 3-6 maanden oud. Bij deze vorm heeft 90% van de patiënten een goede prognose. Bij 30%-90% van de honden lost het probleem op binnen een periode van 2 maanden, maar bij sommigen duurt dit langer. Bij 10% van de patiënten breiden de klachten zich na verloop van tijd juist uit. Factoren welke een rol kunnen spelen bij het optreden van klachten ten gevolge van de Demodex mijt zijn: andere parasieten, stress of een behandeling met medicijnen, hormoonspiegel wisseling ( bijvoorbeeld  loopsheid) of slechte voeding.

De afwijkingen die in de huid te zien zijn, zijn roodheid, pigmentatie en schilfers.

Gegeneraliseerde Demodex

Bij gegeneraliseerde Demodex zien we dat de klachten over meer dan 50% van de huid verspreid is of op de 4 poten. De prognose is minder goed dan bij gelokaliseerde Demodex, want het vereist een veel langere periode waarin de hond behandeld moet worden. Bij deze tweede genoemde Demodex zijn er 2 vormen te onderscheiden: De juveniele vorm en de volwassen vorm

Bij de juveniele vorm ontstaat op een leeftijd jonger dan 1-1,5 jaar de klachten. Bij een milde infectie bestaat er een behoorlijk goede prognose als er behandeld wordt en sommige honden genezen vanzelf. Als er echter sprake is van een pussige ontsteking in de huid ten gevolge van de Demodex mijt, is de prognose wat minder goed.

De volwassen vorm komt voor op een leeftijd van 2-4 jaar oud. De prognose is minder goed dan bij de juveniele vorm.

Wij raden wederom aan om belang te hechten aan een goede gebalanceerde voeding en in speciale gevallen gebruik te maken van voedingsupplementen.

Share This